Prijs van de eenvoud

In het boek ‘Het Ondiepe’ van Nicholas Carr wordt beschreven hoe onze hersenen omgaan met internet oftewel de manier verandert waarop we denken. Samengevat: fragmentarischer en minder diepgaand.

Al lezende moest ik denken aan Google Suggest / Autocomplete. Met Autocomplete raadt Google wat je aan het typen bent en toont woorden waarvan het volgens hun algoritmes waarschijnlijk is dat je ze erbij zou willen tikken. Zo wordt er minder gevraagd van je hersenen, je begint met een woord en laat je daarna leiden door de suggesties van Google. Handig, het scheelt typewerk. Ik doe het geregeld. Maar hierdoor hoeven we wel minder woorden zelf te bedenken, het wordt voor je gedaan. Toch weer een minicreatie minder die je hersenen hoeven te leveren.

Wat betekent dit voor ons vocabulaire? Als we hierdoor sneller de suggesties van Google volgen dan worden die woorden ook steeds belangrijker. Eigenaren van websites kunnen dat zien. Die gaan ervoor zorgen dat juist die veelgebruikte woorden in hun webteksten staan, zodat mensen hun site vinden.

Dat gaat in bredere zin overigens ook op. Wat heet, de kunst om met het gebruik van de juiste woorden bezoekers naar je website te halen is uitgegroeid tot een heuse bedrijfstak: search engine optimization (seo).

Het unieke vocabulaire heeft geen marktvolume. Is financieel irrelevant. Als website-eigenaar word je er niet mee gevonden en als zoeker vind je niks. Het versterkt elkaar. Oftewel: het wordt beloond om de massa te volgen, het gebruik van uniek taalgebruik wordt gestraft. Hier steekt geen kwade bedoeling achter, het is wel een bij-effect van de vereenvoudiging van ons leven.